Ang sikreto ko ay matagal ko nang tinatago at hanggang ngayon, bumabagabag pa rin ito sa isip at puso ko. Gusto ko na itong ibahagi kasi parang hindi ako mapalagay at kailangan ko ng payo.
Noong 1st year college ako, nakilala ko ang isang lalaki sa ibang subject. Hindi kami magkapareho ng course pero madalas kaming nagkakasabay. Noon pa man, may boyfriend na ako at 2 years na kami. Mahal ko siya at naging parte na siya ng araw-araw ko. Pero habang tumatagal, mas nakilala ko rin yung isang lalaki na naging bestfriend ko hanggang 2nd year. Doon nagsimulang magulo ang lahat kasi unti-unti akong nahulog sa kanya, at hindi ko rin inakala na gusto rin pala niya ako.
Dumating yung araw na may nangyari sa amin ng bestfriend ko. Hindi ko akalain na mangyayari yun, pero nahuli kami ng boyfriend ko. Sobrang sakit at sobrang hiya ang naramdaman ko noon. Pero kahit ganoon, pinatawad ako ng boyfriend ko at binigyan ng second chance. Simula noon, sinabi ko sa sarili ko na hindi ko na uulitin at mas pagbubutihan ko ang relasyon namin.
Kinausap ko yung other guy at sinabi ko ang totoo. Pagkatapos noon, blinock ko na siya at sinubukang kalimutan. Pero ang mahirap, kahit ilang taon na ang lumipas, hindi pa rin tuluyang nawawala yung feelings ko para sa kanya. Ngayon, 4th year na ako at malapit nang mag-graduate. Minsan, nakikita ko pa rin siya at tuwing nangyayari yun, nakakaramdam ako ng hiya at halo-halong emosyon.
Ang totoo, mahal na mahal ko pa rin ang boyfriend ko. Magse-7 years na kami at sobrang thankful ako sa kanya kasi kahit nasaktan siya, pinili pa rin niyang manatili. Pero ang tanong ko, bakit may nararamdaman pa rin akong kakaiba para sa other guy kahit hindi ko naman siya pinapansin at wala na rin kaming komunikasyon?
Ito yung sikreto na matagal kong kinikimkim. Nahihirapan akong tanggapin na pwede pa rin akong makaramdam ng ganoon sa iba kahit committed ako. Gusto ko lang ng enlightenment kung normal lang ba itong nararanasan ko o may mali pa rin sa akin hanggang ngayon.
