Hindi inaasahan ni Joel na ang isang simpleng dasal sa gabi ay magbabago ng buong takbo ng buhay niya. Noong gabing ‘yon, habang nakaupo sa likod ng simbahan, ramdam niyang pagod na siya sa paulit-ulit na pagkabigo. Tahimik siyang tumingala at bumulong, “Lord… na sana, sana siya na. 'Yung para sa akin. 'Yung makakasabay ko sa buhay—at pananampalataya.”
Sa kabilang panig, si Kat ay tahimik ring lumalapit sa Diyos. Hindi siya naghahanap, pero nananalig. Galing siya sa sugatang nakaraan, pero hindi siya nawalan ng paniniwala. Sa isang panalangin, buong puso niyang sinabi, “Alam ko, Lord, darating Siya. Ikaw ang may alam kung sino at kailan. Basta alam kong kapag dumating na Siya… Siya ‘yung kailangan ko.”
Nagkakilala sina Joel at Kat sa church ministry. Sa una, bati-bati lang. Hi, hello, konting kuwentuhan pagkatapos ng service. Wala pa. Pero habang tumatagal, napapansin ni Joel ang kabutihan ni Kat—kung paano siya magdasal, kung gaano siya kaalalay sa ibang tao, kung paano siya ngumiti kahit may bigat sa puso. Si Kat naman, tahimik na humahanga kay Joel—kung paano siya maglingkod, kung paano siya tumatawa, at kung paano siya laging nauuna sa pag-ayos ng upuan sa simbahan.
Isang gabi, pagkatapos ng practice para sa church event, sabay silang umuwi. Habang naglalakad, huminto si Joel, kinabahan. “Kat,” sabi niya, “matagal ko nang pinagdadasal 'to. Hindi ko alam kung kailan o paano mo mararamdaman, pero gusto kitang alagaan—hindi lang bilang kaibigan, kundi bilang kasama sa panalangin, sa buhay, sa lahat.”
Napangiti si Kat. Hindi siya nagsalita agad. Pero sa mata niya, may katahimikan at katiyakan. “Alam mo, Joel,” sagot niya, “siguro kaya hindi dumating ‘yung mga hinihintay ko noon… kasi hinihintay pala ako ng dasal mo.”
Makalipas ang ilang taon, kinasal sila. At tuwing tinitingnan ni Joel si Kat, bumabalik sa kanya ‘yung gabing nagdasal siya sa Diyos. ‘Yung simpleng panalangin na naging paunang salita sa isang panghabambuhay na pangako.
Si Kat naman, sa bawat hawak-kamay nila sa simbahan, naiisip niya: “Hindi man ito dumating sa oras na gusto ko, dumating Siya sa oras na tama. Sa paraang totoo. At sa taong itinuro mismo ni Lord.”
Iba talaga kapag ang pag-ibig ay sinulat ng Diyos—hindi lang ito kilig, kundi kapayapaan. Hindi lang ito ligaya, kundi layunin. At sa kwento nina Joel at Kat, malinaw ang katotohanan:
“Kapag ang pagmamahal ay panalangin, siguradong sagot ito ng Langit.”