Gray Shelter(2024)
Country: South Korea
Mga Episode: 5
Pinalabas: Abril 11, 2024 - Abril 25, 2024
Ipinapalabas tuwing: Huwebes
Tagal: 20 minuto
Content Rating: 15+ - For Teens 15 years and older
Cast & Credits
Lee Jae Bin
Lee Yoon Dae
Main Role
Jang Woo Young
Cha Soo Hyuk
Main Role
Kim Byung Woo
Kyung Woo [Yoon D...
Support Role
Jo Jung Min
Se Woon [Yoon Dae's fr...
Support Role
Where to Watch Gray Shelter
iQIYI
Subscription (sub)
Naghahanap ng tahanan habang patuloy na nagsisikap makabalik sa tunay na bahay.
Isang magandang Korean BL na sa isang malabong paraan ay nagpapakita ng maraming kakaibang ideya at nagbubukas ng pinto para sa personal na pagmumuni-muni. Ano ba ang gusto natin sa buhay? Paano natin ito maabot? Maaari ba nating pilitin o dapat tamang oras ang pagdating?
Nakakita tayo ng sapat na bahagi ng nakaraan at kasalukuyan ni Lee Yoon Dae at Cha Soo Hyuk upang maunawaan kung bakit sila naghihirap at bakit mahirap magmula sa maling siklo ng misteryo. Maaaring nakatakas si Lee Yoon Dae, ngunit wala siyang direksyon. Si Cha Soo Hyuk ay may direksyon, ngunit hindi alam kung paano makatakas.
Sa personal kong opinyon, mas nakita ko si Soo Hyun na mas interesante. Ang paraan kung paano siya naipit sa isang nakalalasong kapaligiran, ang paraan kung paano niya hindi alam kung paano isuko ang responsibilidad na hindi naman sa kanya mula sa simula. Totoong nakakapanghinayang, ngunit nauunawaan at nararamdaman. Sinusubukan mong harapin ang higit pa sa kaya mong pagdaanan, palaging nagpapanggap na okay ka, na sapat kang malakas para magpatuloy. Namumuhay sa isang huminto na buhay.
Sa kabilang banda, nagawa ni Yoon Dae na ipahayag ang kanyang mga hinaing at alisin ang mga taong nakakalason sa kanyang buhay, ngunit iniwan siyang nag-iisa, nawawala na walang direksyon, walang plano. Gustong magkaroon ng kasiguruhan, ngunit hindi alam kung paano ito maabot, saan magsimula. Gusto ng mayroong magmahal sa kanya, sinusubukan kung gaano kalayo ang kanyang maaring itulak ang mga hangganan bago siya iwanan.
Bagaman may potensyal na makakita sila ng kailangan nila sa isa’t isa, ang tanong ay naging – tama ba ang oras?
Ang isang malabo na kwento ay kailangan ng matatag na pagganap upang dalhin ito, at masaya ako sabihin na parehong nagtagumpay si Lee Jae Bin at Jang Woo Young. Nakakita ako ng ilang mga sandali sa pagganap ni Jae Bin na medyo nakakakaba, ngunit walang masyadong distracting. Si Jang Woo Young ay napakagaling lamang, walang dapat baguhin sa aking paningin, walang dapat itama.
Para sa isang maikling, medyo mababang budget na drama, ang halaga ng produksyon ay maganda. Minahal ko ang paggamit ng madilim na ilaw, ang mababang karanasan at maitim na setting, na perpektong nahuli ang malungkot na realidad na kinahaharap ng mga karakter.
Kailangan din nating pag-usapan ang introduksyon, dahil ito ay madali ang pinakamahusay na introduksyon na nakuha natin mula sa anumang k-bl kailanman. Ang kaperpektuhan ay hindi sapat na salita para ilarawan kung gaano kaperpekto ito – mula sa estilo hanggang sa musika. Tapos, hindi dapat maging sorpresa, ang buong soundtrack ay kamangha-manghang.
Sa kabuuan, oo, ito ay malabo, oo, kulang ito sa detalye, oo – maaaring pagandahin pa ang pagpapakita ng wakas, ngunit ito pa rin ay isang magandang palabas na may mahusay na pagkakakuha ng seryosong mga paksa na nagbibigay sa iyo ng higit pa kaysa sa isang romansa.
Isang awit sa buhay at pag-ibig
May mga pag-aalinlangan ako tungkol sa lakas ng aking mga argumento upang mapaniwala ang isang tao na ito ay isang magandang serye, ngunit mayroon akong maraming dahilan upang, muli at muli, panoorin ito nang may kasiyahan, ipaalam kung bakit ang pakiramdam ng pagkakasuwato at pag-asa na binibigay sa akin ng ‘Gray Shelter’ ay nagpapausok sa akin at, siyempre, lubos na naniniwala rin ako na ito ay dapat irekomenda. Maingat sa mga maliliit at pinakamalaki, ang masikip na puso, ang pagsabog ng emosyon at kaguluhan, ang romantikong drama mula sa Timog Korea na ito ay magpapahayag sa atin sa mga kuwento tungkol sa mga bagay na nangyayari sa mga tao kapag natuklasan nila ang kanilang inner self.
Si Cha Soo-hyuk (Jang Woo Young) ay isang nakakainip na adulto na ang tanging layunin ay mabuhay nang hindi nag-aalala sa lahat at sa lahat. Habang nagtatrabaho bilang isang eksternal na inhinyero sa isang kumpanya ng paglilinis, muling nagkikita siya kay Lee Yoon Dae (Lee Jae Bin), na kasama niyang malapit noong nakaraan. Namumuhay si Yoon Dae kasama ang kanyang kasintahan, ngunit ngayon ay wala siyang mapuntahan…, at nagtapos silang magsama. Naalala ng dalawa ang pang-aabuso sa tahanan, ang pagtakas mula sa bahay at ang mga araw kung kailan sila’y nagkakatuwaan sa isa’t isa sa pamamagitan ng pagsasabing hindi sila katulad ng mga magulang ng isa’t isa.
Ang direktor na Koreano na si Lee Son Eum (이손음) ay pumirma ng ‘Gray Shelter’ (회색기류 / Hoesaekgiryu), isang mahalagang gawa ng mga kaugnayang kontemporaryo sa kanyang paglalarawan ng isang magkaibang kasarian na magkapareha, na marahang dumadaan sa isang tema na pangkaraniwan sa lahat tulad ng pag-ibig, ngunit dito inilahad sa mga di-inaasahang at mahirap na pangyayari sa pamamagitan ng isang wika na kumakalinga sa manonood sa intimidad, kompidensiya at takot sa kung ano ang ipinapahayag: ang kuwento ng dalawang kabataan na pinagbuklod ng nakaraang pagkakaibigan, na ang pagmamahalan ay umunlad mula sa isang magkapatid na pagmamahal patungo sa isang mainit at malalim na pag-ibig sa paglipas ng mga taon.
Batay sa sariling iskrip ni Son Eum, ang serye, na binubuo ng 5 episode na may habang 20 minuto bawat isa, ay sumusuri sa paggising ng pagnanasa, pagnanasa at pag-ibig ng isang batang lalaki para sa isa pang lalaki. Ito ay, sa simpleng salita, isang pagpapakita na ang damdamin ay hindi nakakaalam ng kasarian. Ito ay pag-ibig na walang hangganan sa paghahanap ng kaligayahan na walang mga tatak na biswal na isinalaysay sa paraang napaka-lyrical at inaasahan nang natural.
Ang malalim na pagkakaibigan at pag-ibig ng dalawang lalaki na muling nagkita at nagsimulang magsama sa ilalim ng iisang bubong. Isang paglalakbay na nagpapabago sa manonood sa isang saksi ng panloob na pakikibaka, ng pagtutunggali at pag-ibig na kanilang pinagdadaanan. Mga panlabas na tanawin ng kapaligiran na pumapaligid sa kanila at mga panloob na tanawin ng mga karakter na isinulat sa isang maingat at lirikal na paraan. Kasaysayan, lipunan, pag-ibig, pagtutol sa mga hadlang ng buhay.
Isang sira-sirang pamilya, isang pakikipag-date sa heterosexual, isang hiwalayan, isang kaibigan mula sa nakaraan, halos isang kapatid, na medyo mas matanda, at, biglang-bigla, nang ang lahat ay tila matatag na, nasa perpektong balanse, ang pintig ng puso.
**Mademoiselle Noir**
Marahil ay maaari tayong maging tahanan ng isa’t isa
Lahat ay puno ng espasyo at nakakasuffocate sa frustrasyon. Parang pag suot ng wool na turtleneck sa isang araw ng taglamig. Gusto mong bunutin ito at alisin, ngunit ito’y napakalamig na talaga.
Ang introduksyon pa lamang ay isang gawa ng sining. Doon at sa buong drama, lubos kong pinahahalagahan ang paggamit ng mga anino at temperatura. Hindi ko rin maiiwasang magpahalaga sa galing ng mga aktor. Natagpuan ko ang aking sarili na napabigat sa kanilang emosyon at pakiramdam kong ako’y lumulubog.
Nakita ko ang konklusyon bilang kapana-panabik at angkop. Nagtapos ito na may pagkaunawa: Kailangan nating maging magkapantay sa unang yugto, independiyente sa isa’t isa, upang suriin ang mga labis na magulong kaisipan at damdamin.