Ang totoo, hirap na hirap na ako sa body shaming na ginagawa sa akin ng mama ng boyfriend ko. Ako si Yna, 24 years old, at may boyfriend ako na 3 years na naming relasyon. Maayos naman kami at masaya, pero hindi ko alam kung tanggap ako ng pamilya niya—lalo na ng mama at kapatid niyang babae.
Yung kapatid niyang babae ay payat, maputi, at matangkad. Halos hindi kumakain ng karne o oily food, puro gulay at fish lang daw. Dahil doon, maliit ang waistline niya at palaging ipinapadala sa school pageant. Sobrang alaga rin niya sa kutis niya, kung ano-anong sabon at lotion ginagamit. Kaya parang siya ang standard ng ganda para sa pamilya nila.
Tuwing nandun ako sa bahay ng boyfriend ko, hindi ako makaligtas sa mga komento ng mama niya. Sinasabi niyang tumaba daw ako, may bilbil at pimples, tapos hindi raw ako maganda kasi hindi ako maputi at wala akong matangos na ilong. Sinasabi pa niya na bakit daw parang itim ko na ngayon. Ang height ko ay 5’6” at ang timbang ko ay 57kg—normal ang BMI ko! Oo, may konting bilbil ako, pero hindi naman sobra. Ako ay isang morena, hindi gumagamit ng gluta—sunscreen lang at Silka lotion ang gamit ko.
Kung tutuusin, hindi naman ako pangit. Ang dami ring may gusto sa akin noon pa, at boyfriend ko nga mismo nakikita akong maganda. Pero sa tuwing nasa bahay nila ako, parang mababa ang tingin nila sa mga tulad kong morena na may baby fats. Para sa kanila, ang sexy ay yung sobrang payat. Doon ako unti-unting tinatamaan—bumababa ang self-esteem ko.
Ayoko na sanang pumunta sa bahay nila kapag nandoon ang mama at sister niya dahil sobra akong nai-insecure. Gusto ko talagang umiwas kasi hindi ko na kaya yung paulit-ulit na panghuhusga. Pero dahil mahal ko ang boyfriend ko, tiniis ko. Ayokong dumating sa point na mag-away kami dahil lang sa ganito. Nag-gym naman ako kahit hindi regular dahil busy ako sa work. Kahit tanungin ko ang boyfriend ko kung mataba ba ako, sagot niya lagi ay hindi, at sinasabi pa nga ng mga kaibigan namin na sexy daw ako.
Pero hindi ko maitago—nasasaktan ako. Sobra akong naapektuhan sa mga salita ng mama niya. Parang kahit anong gawin ko, hindi ako magiging sapat para sa kanila. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito: kung patuloy ba akong magtitiis dahil sa pagmamahal ko sa boyfriend ko, o kung dapat ko nang ilayo ang sarili ko para hindi masira ang tingin ko sa sarili.
