Ang hirap palang kalimutan ang isang taong minahal mo ng sobra. Hindi ko in-expect na mararanasan ko ito. Ako si Lily, 20 anyos, at gusto ko lang ilabas ang bigat sa puso ko. Hindi ako playgirl, hindi ako sanay sa laro-laro sa relasyon. Pero aaminin ko, nagkamali ako.
Bago ako ikasal, nagkaroon ako ng dalawang boyfriend nang sabay. Oo, alam kong mali. Pero hindi ko talaga inasahan na mahuhulog ako sa parehong tao. Sobrang komplikado ng sitwasyon, at sa totoo lang, nahirapan akong pumili. Ang isa sa kanila, mahal na mahal ko, pero kailangan niyang umalis para magtrabaho abroad. Naiwan ako rito, at dahil sa pangarap kong magkaroon ng pamilya, pinili kong pakasalan ‘yung isa.
Akala ko tama ang desisyon ko. Akala ko makakalimutan ko siya paglipas ng panahon. Pero hindi pala ganoon kadali. Ngayon, kasal na ako, pero naiisip ko pa rin ang ex ko. Hindi ko siya makalimutan. Minsan, bigla na lang akong umiiyak sa gabi, at kapag tinatanong ako ng asawa ko kung bakit, sinasabi ko na lang na miss ko ang mga magulang ko. Pero ang totoo, siya ang dahilan.
Alam kong mali ito. Alam kong hindi makatarungan para sa asawa ko, kasi wala naman siyang kasalanan. Mabait siya, mahal niya ako. Pero bakit ganito ang puso ko? Bakit hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang sakit ng pagkawala niya? Minsan naiisip ko, paano kung siya na lang ang nakatuluyan ko? Mas masaya kaya ako?
Pero sa bawat tanong, laging may sagot: “Wala na. Tapos na ‘yon.”
Kahit pilitin kong bumalik sa nakaraan, wala na akong magagawa. Kasal na ako. May asawa na akong umaasa sa’kin, nagmamahal sa’kin nang totoo. Na-realize ko, hindi makatarungan kung patuloy kong hahawakan ang nakaraan habang may taong umaasa ng katapatan mula sa akin.
Ngayon, natutunan kong tanggapin ang katotohanan. Hindi madaling kalimutan ang ex lalo na kung naging parte siya ng buhay mo. Pero kailangan mong piliin ang taong pinili mong makasama habang buhay. Kasi sa huli, hindi laging tungkol sa kung sino ang pinakamahal mo noon. Ang mas mahalaga, kung sino ang kasama mo ngayon—‘yung taong handang mahalin ka kahit ano pa ang nakaraan mo.
Kaya ngayon, pinipilit kong mahalin ang buhay na meron ako. Unti-unti, tinatanggal ko sa isip ko ang mga “what if” at iniisip ko na lang ang mga “what now.” Kasi kapag lagi kang nakatingin sa likod, hindi ka makakausad. At ayokong masayang ang kasal ko, ayokong masaktan ang taong pinili kong makasama.
Kaya sa lahat ng dumadaan sa ganito: tandaan, hindi masama ang umamin sa sarili mong nararamdaman. Pero kailangan mong pumili kung saan ka magiging totoo—sa nakaraan o sa kasalukuyan. Ako? Pinipili ko ang ngayon. Kasi doon ko makikita ang totoong pagmamahal at kapayapaan.
