Akala ko maayos ang buhay namin bilang mag-asawa. Labing-anim na taon kaming nagsama ng asawa ko, at kahit malayo ako dahil sa trabaho, sinisigurado kong araw-araw kaming nagkakausap. Pero nitong Enero, napansin kong iba na siya. Bigla na lang siyang umiiwas sa tawag at parang may itinatago.
Dahil sa kutob ko, nagdesisyon akong magpakabit ng CCTV sa isang tagong bahagi ng bahay. Hindi madali ang ginawa kong ‘yon, pero kailangan kong malaman ang totoo. At nang mapanood ko ang video… parang gumuho ang mundo ko. Hindi ko na ikukwento ang eksaktong nakita ko, pero sapat na ‘yon para mawalan ako ng tiwala.
Agad akong nagpa-DNA test, at doon ko napatunayan ang pinakamasakit na katotohanan sa buhay ko. Hindi pala ako ang ama ng tatlong anak na buong puso kong minahal at inalagaan. Para akong tinaga sa dibdib nang lumabas ang resulta.
Hindi ko na kayang ipagpatuloy ang relasyong puno ng kasinungalingan. Kaya’t dumulog na ako sa abogado para simulan ang proseso ng hiwalayan. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula, pero alam kong kailangan kong itayo muli ang sarili ko. Hanggang ngayon, wala pa ring paliwanag ang asawa ko.
Ito ang kwento ko. Hindi ko ito inaasahan, pero kailangan kong harapin. Sa lahat ng may asawa: bantayan n’yo rin ang mga pagbabago. Minsan, ang katahimikan ay may tinatagong sigaw.
