Ang tawagin niyo na lang akong K. Ako ay 29 taong gulang, Ilocana mula sa Cagayan, at isa akong licensed teacher. Hindi ko akalain na darating sa punto ng buhay ko na kailangan kong pumili sa pagitan ng tunay na pagmamahal at ng utang na loob.
May dalawang lalaki na naging parte ng buhay ko. Ang una, isang engineer — siya ang boyfriend ko mula pa noong 2016. Mahal na mahal ko siya at alam kong siya ang tinatawag na “green flag.” Pero naghiwalay kami bago ko nakilala si Mike noong 2020. Sa simula, akala ko si Mike na ang makakapagpatatag ng buhay ko. Pero hindi pala ganoon kasimple.
Noong 2022, nagkabalikan kami ng ex ko kahit may relasyon na ako kay Mike. Alam kong mali, pero sobrang bait, loyal, at mapagmahal ng ex ko, kaya hindi ko siya agad maiwan. Doon ko nakita ang malaking pagkakaiba nila. Habang ang ex ko ay tapat, si Mike naman ay nambabae. Pero kahit ganoon, ako pa rin ay kumapit kay Mike dahil siya lang ang tumulong sa amin sa pinakamabigat na pagsubok ng pamilya ko. Doon pumasok ang malaking utang na loob. Kaya kahit nasasaktan ako, pinili kong manatili sa kanya.
Lumipas ang mga taon, paulit-ulit ko siyang pinapatawad sa mga pambababae niya. Kahit ilang beses kong malaman ang kataksilan niya, tinatanggap ko dahil iniisip ko na may utang na loob ako sa kanya. Noong Abril 2025, doon ko nalaman ang pinakamasakit — may nabuntis pala siyang ibang babae, at isang taon na ang bata bago ko pa nadiskubre. Sobrang sakit pero dahil mahal ko pa rin siya, tinanggap ko pa rin siya. Gusto kong intindihin, gusto kong paniwalain ang sarili ko na kaya ko pang magtiis.
Pero habang tumatagal, ako na ang nasisira. Madalas na akong magalit, nadadamay ang pamilya niya sa sama ng loob ko. Dumating sa punto na sinasagot ko ang mga salita niya at ipinapasa ko sa ate at nanay niya. Pero sa halip na unawain ako, mas pinanigan pa rin nila siya. Nabasa ko pa sa chat ng ate niya na dapat i-block na ako. Ang sakit-sakit kasi akala ko tanggap nila ako. Sa lahat ng tao, ang nanay lang niya ang may konting pagkaunawa sa nararamdaman ko.
Ngayon, araw-araw akong pagod at puno ng stress. Gusto ko nang makalaya, pero natatakot ako kasi ilang beses na siyang nagbanta na magpapakamatay kapag iniwan ko siya. Sobrang bigat sa dibdib kasi gusto ko na talagang tapusin ito, pero parang nakatali ako sa kanya. Mahal ko siya, oo, pero mahal ko rin ang sarili ko. At pakiramdam ko, unti-unti na akong nawawala sa relasyon na ito.
Hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa kaya. Ang alam ko lang, gusto ko nang makalaya at mabuhay nang walang takot, kahit pa mawalan ako ng taong minsan kong minahal. Kasi sa huli, hindi utang na loob ang magbibigay ng kapayapaan — kundi ang pagiging malaya at totoo sa sarili.
