Ang totoo, sobrang gulo ng isip ko ngayon. Halos 3 years na kami ng girlfriend ko, at sa buong relasyon namin, wala talaga akong duda sa kanya. Mahal na mahal ko siya, at pakiramdam ko siya na talaga yung taong makakasama ko habang buhay. Pero isang beses, dahil sa instinct, nahiram ko yung phone niya at doon nagsimula ang lahat ng hindi ko inaasahan.
Habang nagba-browse ako, may nakita akong lumang conversation (July 2024) sa isang app. App daw yun na kapag sumasagot ka ng tawag, kikita ka ng pera. Pero habang binabasa ko, nakita ko na may mga group chats sila na nagtutulungan, nagbibigay ng tips kung paano mas magiging convincing sa tawag. Mostly daw ng callers ay mga engineer at professionals. Sa umpisa inisip ko baka simpleng chit-chat lang, pero habang lumalalim yung usapan, nakita ko na may mga nauuwi sa malaswang video calls.
Masakit sa akin kasi narealize ko na parang binibenta niya sarili niya online kapalit ng pera. Pero pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na baka ginagawa niya lang ito dahil malapit na birthday ko noon at gusto niya akong sorpresahin. At totoo nga, nung birthday ko, ang dami niyang gifts na binigay sa akin, halos lahat ng gusto ko binili niya. Kaya kahit masakit, pilit kong binalewala.
Pero fast forward, hindi ko pa rin kayang hindi isipin. Kaya isang araw, kinuha ko ulit yung phone niya, at doon ko nakita ang recent chats. Bumungad sa akin yung mga conversation kung saan nag-uuwi sa video call (SOP). Base sa mga usapan, ginagawa niya yung mga bagay na hindi ko matanggap bilang boyfriend — gaya ng pag-ffinger sa harap ng camera habang yung kausap niya ay nagmamast*rbate. Wala akong nakitang actual video, pero yung mga linya sa chat sapat na para masaktan ako nang sobra.
Mas lalo pa akong nadurog nang mabasa ko yun habang naka-confine siya sa ospital dahil sa dengue. Nakahiga siya sa tabi ko, mahina at nanghihina, tapos ako nandun, gulong-gulo ang isip dahil sa nabasa ko. Para akong hindi makahinga, sumisikip dibdib ko habang iniisip na habang ako nag-aalaga sa kanya, may ganito pala siyang tinatago.
Hindi ko napigilang tanungin siya. Sabi ko, “Baby, niloloko mo ba ako?” Nagulat siya kasi hawak ko phone niya. Umiyak siya agad, yumakap sa akin nang mahigpit at paulit-ulit sinasabi, “No baby, huwag mo akong iwan.” Ang sakit pakinggan kasi ramdam ko yung takot niya na mawala ako, pero ramdam ko rin yung sakit ng pagtataksil.
Lumabas muna ako ng kwarto para huminga. Gusto kong umiyak, gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa kasi kahit galit ako, nag-aalala pa rin ako sa kanya. Bumalik din ako sa loob kasi ayaw kong pabayaan siya sa lagay niya. Pero habang nakatingin ako sa kanya, hindi ko maiwasang isipin: Ginawa niya lang ba ito para sa pera? O may kulang na ako bilang boyfriend?
Nakita ko rin sa withdrawal history ng app na tumigil siya matapos ng birthday ko (August 10, 2024). Pero nitong July 2025, nagsimula na naman siya ulit. Ang masakit, sa tuwing gumagawa siya ng ganun, bumibili siya ng mga bagay para sa akin — sapatos, damit, gadgets. Kaya lalo akong gulong-gulo. Kasi paano kung ginagawa niya lang yun para maibigay sa akin lahat ng gusto ko? Paano kung ginagawa niya yun kasi hindi ko kayang mag-provide?
Ngayon, tatlong araw na akong walang tulog dito sa ospital, iniisip kung dapat ko pa ba siyang patawarin o dapat ko na siyang iwanan. Ang bigat sa dibdib. Mahal ko siya, pero nasaktan niya ako nang sobra.
Kaya eto ako, nagkukwento dito, umaasang may makapagbibigay sa akin ng advice. Kung kayo ang nasa sitwasyon ko — pipiliin niyo bang magpatawad dahil mahal niyo pa siya? O pipiliin niyo bang iwan siya dahil niloko na niya kayo?
