May boyfriend ako noon bago ako mag-abroad. Waitress lang ako sa isang coffee shop, at simple lang ang pangarap ko — magkaroon ng masayang pamilya at kasama ang taong mahal ko. Naging masaya ang simula namin, pero dumating din ang mga araw na halos araw-araw kami magtalo. Sobrang seloso siya at tamang hinala agad kapag hindi ko nasasagot ang tawag niya. Naiintindihan ko naman dahil magkaiba kami ng oras, pero minsan nakakapagod din. Kahit ganoon, ramdam ko na mahal niya ako, at ako rin naman sa kanya. Noon pa lang, iniisip ko na siya na ang mapapangasawa ko.
Hanggang sa dumating ang panahon na nawala na kami ng communication. Wala na akong balita sa kanya. Habang papauwi ako ng Pilipinas, bigla ko siyang tinawagan. Laking gulat ko nang malamang nag-abroad na rin pala siya. Sabi ko sa kanya, “Hindi mo ako hinintay.” Nag-iyakan pa kami noon sa telepono. Sa puso ko, alam ko na baka wala na talagang pag-asa na magkita kami ulit.
Makalipas ang ilang taon, may nakapagsabi sa akin na kinasal na siya at mayroon na ring mga anak. Nakausap ko pa ang ex-girlfriend niya (hindi yung asawa niya), at doon ko nalaman na nakulong pala siya. Hindi ko na inusisa ang dahilan, pero ang totoo, parang tinamaan pa rin ako sa narinig ko. May parte sa akin na nalungkot para sa kanya, kahit matagal na kaming wala.
Ngayon, may asawa na rin ako. Maayos naman ang buhay ko — may pamilya, may hanapbuhay, at masaya ako sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ko. Pero aaminin ko, minsan naiisip ko pa rin siya. May mga gabi na napapaisip ako kung ano na ang itsura niya ngayon, kung paano na ang buhay niya, at kung masaya ba siya.
Kaya ngayon, may tanong ako sa sarili ko: Tama ba na dalawin ko siya? Hindi para guluhin ang buhay niya, kundi para lang kumustahin. Para malaman kung okay pa ba siya, para marinig ulit ang boses niya, kahit sandali lang. Hindi ko alam kung closure ba ito o simpleng pag-aalala lang. Pero malinaw sa akin — mahal ko na ang asawa ko, at ayokong masira ang buhay na meron ako ngayon. Siguro, gusto ko lang masigurong ayos siya… kahit sa huling pagkakataon.
