Hindi ko alam kung paano ako magsisimula. Pero siguro ito na ang tamang panahon para sabihin ang lahat. Ako si Marites, isang legal wife—oo, ako 'yung asawa sa papel, sa simbahan, sa batas. Pero sa puso ng asawa ko, tila hindi ako ang pinili.
Pitong taon na kaming kasal ni Allan. Noong una, para kaming magka-tandem sa lahat. Kasabay ko siyang nangarap, nagsumikap, at bumuo ng maliit naming pamilya. Pero habang tumatagal, ramdam ko na unti-unti siyang lumalayo. Hindi agad, pero may malamig sa mga yakap niya, may tanong sa mga mata niya tuwing magtatama ang tingin namin.
Hanggang sa isang araw, nalaman ko. May ibang babae.
Masakit. Parang lahat ng pinagpaguran at pinaglaban ko, binura ng isang babaeng hindi ko kilala. Siya raw si "Jen"—bata, maganda, at laging nakapustura. Pero hindi lang siya basta babae sa tabi. Siya 'yung kabit na inibig ng husto ng lalaking dapat ay sa 'kin lang.
Hindi ako agad nag-eskandalo. Tahimik akong nag-ipon ng ebidensya. Mga resibo, screenshots, mensaheng hindi naitago. Hanggang sa umabot ako sa punto ng pagsabog—ang galit ng legal wife.
Isang gabi, hinarap ko si Allan. Sa sala ng bahay naming kami lang dalawa, sinabi ko ang lahat. Walang sigawan. Pero bawat salitang binitiwan ko, parang dagok sa dibdib niya.
“Pamilya ang sinira mo. Hindi lang ako, hindi lang ikaw—kundi pati ang mga anak natin.”
Hindi siya umiimik. Siguro dahil alam niyang wala siyang depensa. Pero hindi pa roon nagtapos ang lahat.
Kinabukasan, hinanap ko si Jen. Hindi para manakit, kundi para tapusin. Doon ko siya hinarap. Sa mismong lugar kung saan sila madalas magkita—isang maliit na café sa gilid ng syudad. Simple lang ang sinabi ko:
“Alam mo bang may asawa’t anak siya? Alam mo bang ako ‘yon?”
Tahimik lang siya. Hindi makatingin sa mata ko. Pero sapat na sa akin ‘yung malaman niyang alam ko na ang lahat.
Hindi ko alam kung babalik pa ang dati. Pero isang bagay ang tiyak: Hindi ako magpapakain sa sakit. Hindi ako magpapatalo sa galit. Ako ang legal wife—at hindi ako ang natapos, kundi sila.
Ngayon, natutunan kong mas mahalin ang sarili ko. Hindi para ipaghiganti, kundi para muling buuin ang pagkataong winasak ng pagtataksil. At kung sakaling maranasan mo rin ‘to, tandaan mo—hindi mo kailangang sumigaw para mapakinggan. Minsan, ang katahimikan ng legal wife, ‘yon ang pinakamasakit sa lahat.
