Hindi ko na matandaan ang lahat ng nangyari noong gabing iyon. Ang alam ko lang, kasama ko si Gab. Uminom kami ng beer sa bahay nila ni Reyster at Erica. Pero hindi ko akalaing iyan ang magiging simula ng gulo.
Nagising ako sa malakas na sigaw ni Erica. Pumikit-pikit ako, sinusubukang balikan ang mga nangyari, pero wala na akong maalala. Nang buksan ko ang mga mata ko, nakahiga sa tabi ko si Reyster. Hubad ako. Nilinaw ang isip ko nang mahina at nag-iba ang pakiramdam ko sa katawan.
Bago pa man ako makagalaw, naramdaman ko ang sampal ni Erica. Ramdam ko ang init ng galit sa mga mata niya. Bago pa man ako makasagot, hinila ni Reyster si Erica palayo. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan nila, parang sumabog ang isang bulkan sa kanilang paligid.
“Kasalanan mo ‘to,” sigaw ni Reyster kay Erica, habang tinatanggihan ng babae ang sinabi niya.
Nahihiya akong balot ang sarili ko sa kumot, ayokong makita ng iba ang kalagayan ko. Nakatingin si Reyster sa akin nang matindi, at para bang hinahanap ang mga sagot sa mga mata ko.
“Ano ang nakita mo?” tanong niya nang mag-isa na kami.
“Wala. Hayaan mo akong magbihis,” ang mahina kong sagot.
Sinunod ko siya patungo sa banyo. Nang lumabas ako, nakita ko siyang nakaupo, nakatitig sa telepono, malalim ang iniisip. “Tara na,” sabi niya.
“Kayang-kaya ko namang umuwi mag-isa,” tugon ko habang hinahawakan ang bag ko.
Napatingin siya sa sahig, at napansin ko ang kwintas ni Gab. Biglang naalala ko si Gab sa sitwasyon — tanong ko, “Nasan si Gab?”
“Pinauwi ko na siya,” sagot ni Reyster.
Tahimik akong lumabas, nalilito at nahihiya sa nangyari. Tahimik siyang sumunod sa akin.
“Gusto kong maglakad,” sabi ko, habang iniisip ang mga nangyari.
“‘Wag kang papalaban,” sagot niya, hinila akong sumakay sa kotse.
Habang nagmamaneho, nagsimula akong magutom. Napatawa si Reyster. “Fred, huminto sa Jollibee,” sabi niya.
“Hindi ako gutom,” sagot ko.
“Sabi ng tiyan mo, iba,” biro niya.
Ngumiti ako sa kabila ng magulong gabi at mahirap na umaga. Alam kong hindi pa tapos ang lahat.
