Pagkatapos kong itipa ang mensaheng iyon kay Karlo, agad ko itong sinend habang nasa byahe na ako papunta sa restaurant kung saan kami magkikita. Kasalukuyan akong nakasakay sa sasakyan ni Aerl, na nag-alok na ihatid ako. Hindi ko na tinanggihan dahil pagod na ako at ayaw ko nang magmaneho.
“Do you want me to wait for you?” tanong niya habang siya’y nagmamadaling magmaneho.
“No need. Magpapahatid na lang ako kay Karlo pagkatapos ng dinner,” sagot ko, at tumango na lang siya. Maya-maya, huminto ang sasakyan sa tapat ng restaurant.
Pumasok ako sa loob at sinalubong ako ng isang staff na may ngiti, “Good evening, Madam.” Ngumiti akong tumango. Habang nililibot ng tingin ko ang buong lugar, tumigil ako nang makita si Karlo, nakangiti at kumakaway sa akin.
“Wow. What a gorgeous,” sabi niya bago niya ako ginawaran ng halik sa kaliwang pisngi. Mas lalo akong natawa nang bahagya niya itong dilaan.
“Ang landi mo! Mamaya mo na ako akitin,” biro ko at marahang hinampas ang braso niya.
Ngumiti siya, niyakap ako nang mahigpit sa bewang at idiniin ang katawan ko sa kanya. “Wag kang lalayo sa ‘kin. Ako lang dapat ang makakita ng maganda mong likuran,” sabi niya habang kinikindatan ako.
Napamura ako ng mahina at natawa siya. Hindi nagtagal, nilakad namin ang daan papunta sa isang lamesa kung saan naroon ang tatay niya.
“Don’t be nervous, tatay ko lang ‘yan,” biglang bulalas ni Karlo nang maramdaman ang kaba ko.
Nakatalikod ang tatay niya sa amin, pero nang kami’y papalapit na, nilingon niya kami. Nararamdaman kong humigpit ang pagkakahawak ko sa braso ni Karlo.
“Dad. This is Coleen, my girlfriend,” sabi niya nang buong tapang.
Nakangiti akong bumati, “Good evening, Sir!” pero nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang mukha niya — si Horizk Revamonte, 59 taong gulang, isang negosyante, at mortal na kaaway ng aming pamilya. Ang lalaking matagal nang tinatakutan ng lahat dahil sa kanyang masamang reputasyon.
“Nice to finally meet you, Coleen,” sabi niya na may ngiting malamig.
Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang tatay ni Karlo. Paano ba ang sitwasyon kung saan ang lalaki na mahal ko ay kabilang sa isang pamilya na kasalungat sa amin? At higit pa, may lihim akong itinatago — kami pala ni Karlo ay third cousins.
Mula pagkabata, itinago ito ng aming mga pamilya dahil sa mga lumang alitan at inggit. Ngunit ang damdamin ko kay Karlo ay totoong-totoo, at hindi ko na kayang itago pa.
Habang nag-uusap kami sa hapag-kainan, unti-unting naisip ko ang mga tanong: Paano kung malaman ng aming mga pamilya ang aming relasyon? Paano kung subukan nila kaming hatiin? At higit sa lahat, paano kung si Horizk ang hahadlang sa aming pag-ibig?
Sa mga sumunod na araw, naging mahirap ang aming relasyon. Nililigawan pa rin ako ni Karlo, ngunit lagi siyang may iniisip na panganib mula sa kanyang ama. Pinipilit niya akong maging matatag, at sinabi niyang kahit anong mangyari, hindi kami dapat sumuko.
Isang gabi, habang naglalakad kami sa tabing-dagat, hinalikan niya ako ng mahigpit. “Coleen, walang makakapigil sa atin. Mahal kita.”
Ngunit alam naming pareho na ang laban na ito ay hindi simpleng pag-ibig lang. Ito ay laban ng mga pamilya, ng mga lihim, at ng mga pangarap na gustong sirain.
Pinili naming harapin ang lahat nang magkasama. Sinubukan naming pag-usapan ni Horizk ang aming relasyon. Hindi naging madali, lalo na nang malaman niya ang aming koneksyon bilang magkakamag-anak.
Ngunit sa dulo, napagtanto namin na hindi pwedeng paglaruan ang puso ng tao. At kahit gaano pa kalalim ang galit at alitan, ang pag-ibig ay puwedeng magbuklod ng dalawang pusong handang magbago at magpatawad.
