Ang buhay ko ay biglang nagbago isang buwan bago ang kasal. Dapat ikakasal na kami ng BF ko noong Marso 2025. Lahat ng plano ay ayos na—nakahanda na ang gown, bayad na ang venue, pati pamilya namin excited na. Pero isang gabi, kinausap niya ako nang seryoso at doon bumagsak ang lahat ng pangarap ko.
Sabi niya, kailangan ko daw malaman ang isang bagay bago kami ikasal. Inamin niya na may BF siya noon at na siya ay bi. Pero mas matimbang daw talaga ang puso niyang babae. Sinabi niya raw lahat ng ito dahil gusto niyang maging honest at fair sa akin. Kinakabahan ako habang nakikinig pero pinilit kong manatiling kalmado.
Hindi lang doon natapos. Sabi pa niya, gusto niyang ituloy ang kasal kasi wala daw nakakaalam sa pamilya at mga kaibigan niya na bi siya. Sa paningin ng lahat, isa siyang lalaking-lalake—gwapo, maayos ang katawan dahil mahilig mag-gym, at macho ang dating. Sino nga ba ang mag-aakala na may tinatago pala siyang lihim? Gusto din daw niya magka-pamilya at sariling anak, kahit bi siya.
Habang nagsasalita siya, hindi ko alam kung maiiyak ba ako o magagalit. Ramdam ko ang matinding sakit at pagkabigo. Hindi ko siya pinutol, pinakinggan ko lahat ng salita niya. Pero sa loob-loob ko, pakiramdam ko ginawa niya lang akong panakip butas para maitago ang totoo niyang pagkatao.
Pagkatapos niyang magsalita, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Umiiyak ako nang sobra at nasampal ko siya ng malakas. Sinabi ko na hindi ko na itutuloy ang kasal. Hindi ko kayang magpakasal sa taong hindi buo ang puso para sa akin. Mas lalo akong masasaktan kung magpatuloy kami at malaman kong iba ang laman ng puso niya.
Masakit ang pinagdaanan ko. Araw-araw akong umiiyak. Parang gumuho ang lahat ng pangarap ko. Pero habang tumatagal, natutunan kong magpasalamat pa rin dahil kahit masakit, umamin siya bago ang kasal. Kung hindi, baka natuloy kami at mauwi lang sa annulment na aabutin pa ng daan-daang libong piso at mas malaking sakit.
Ngayon, unti-unti na akong naka-move on. Natutunan kong unahin ang sarili ko at huwag pumayag na maging “option” lang sa buhay ng iba. Mahirap, oo, pero mas mabuti nang masaktan ngayon kaysa habang buhay kang nabubuhay sa kasinungalingan.
At sa huli, mas pinili kong lumayo at bitawan siya. Dahil alam kong deserve ko ang totoong pagmamahal, hindi yung pagmamahal na may kasamang sikreto.
