Ang pangalan ko ay EJ, isang simpleng college student. Hindi ko talaga inaasahan na mapupunta ako sa ganitong sitwasyon. Isang araw, nagkaroon lang ako ng maling chat sa kaklase ko. Dapat sa iba ko siya isesend, pero sa kanya napunta. Doon nagsimula ang lahat.
Sa una, simpleng sorry at tawanan lang. Pero habang tumatagal, naging madalas na ang chat namin. Nagkukuwentuhan kami tungkol sa klase, sa buhay, sa mga simpleng bagay. Hanggang sa dumating yung point na hinahanap-hanap ko na ang message niya araw-araw.
Ngayon, hindi ko na maitago sa sarili ko na na-in love na ako. Ang problema, natatakot ako. Baka isipin niya na hindi ako seryoso kasi nga nagsimula lang sa isang simpleng pagkakamali. Baka isipin niya na trip-trip lang. At higit sa lahat, ayaw kong masira ang pagkakaibigan namin kung sakaling hindi niya ako magustuhan pabalik.
Kaya ito ang confession ko: Gusto ko siyang ligawan. Hindi dahil bored ako, hindi dahil napadpad lang sa maling chat. Gusto ko siya dahil habang tumatagal, mas nakikilala ko siya. Nakikita ko yung kindness, yung pagiging maalaga, at yung simpleng mga bagay na nagpapasaya sa akin.
Handa akong ipakita ang consistency ko. Hindi sa bola o pakilig, kundi sa totoong respeto at malasakit. Handa akong mag-effort, hindi lang sa online kundi lalo na sa personal. Gusto kong makita niya na hindi ito basta-basta, na hindi ito aksidenteng feelings lang, kundi totoong pagmamahal na unti-unting nabuo.
Kung dumating man ang araw na sabihin niyang hindi niya ako gusto, masakit man, tatanggapin ko. At least, malinaw na sinabi ko ang totoo at hindi ako nagtago sa mga “what if.” Pero kung sakali namang tanggapin niya, isa itong magandang love story na nagsimula sa isang simpleng pagkakamali, at sana’y mauwi sa isang tunay na forever.
