Ako si Karla. Nag-iisang anak ako ng mga magulang ko na kilala sa aming komunidad bilang model parents. Lumaki ako sa pamilyang punô ng pagmamahalan at respeto. Lalo ko pang hinangaan ang aking tatay dahil isa siyang bank executive—matalino, responsable, at parang perpektong asawa at ama sa paningin ng lahat.
Pero isang araw, nagbago ang lahat. Nabisto ko ang isang lihim na nagpayanig sa mundo ko. May natuklasan akong may anak sa labas si tatay—ibig sabihin, may nakarelasyon siya noon at nagkaroon sila ng anak bago pa makilala si nanay. Mas matanda ng isang taon ang kapatid ko sa labas kaysa sa akin.
Hindi ko agad sinabi kay nanay. Hindi ko alam kung paano sisimulan, kaya ang ginawa ko ay kinausap ko si tatay nang palihim. Habang nag-uusap kami, umiiyak ako dahil hindi ko akalain na kaya niyang gawin ito. Doon ko lang nalaman ang buong katotohanan.
Sabi ni tatay, bago pa raw sila magkakilala ni nanay, nagkaroon siya ng relasyon sa isang babae na nabuntis niya. Nang ikasal sila ni nanay, iniwan na raw niya ang babaeng iyon at pinili si nanay ng buong puso. Pero bilang ama, hindi niya iniwan ang anak niya at patuloy siyang tumutulong at tinutupad ang obligasyon niya.
Nakiusap siya sa akin na huwag ko itong sabihin kay nanay. Ayaw niyang masira ang pamilya at masaktan si nanay. Sinabi niya na wala na silang ugnayan ng babae, maliban sa pag-alalay sa anak. Ngayon, pareho pa kaming college student ng kapatid ko sa labas at hindi ko alam kung paano ko haharapin ang sitwasyon.
Magulo ang isip ko. Mahal ko ang pamilya ko. Ayokong masira ang tiwala at pagmamahalan na meron kami. Pero ang bigat ng sikreto na ito sa puso ko. Minsan naiisip ko, may karapatan bang malaman ni nanay ang totoo? O dapat ba akong manahimik para mapanatili ang katahimikan?
Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kaya itong itago. Natuklasan ko na kahit gaano kaganda at perpekto ang nakikita ng iba sa isang pamilya, may mga sikreto pa ring nakatago sa likod ng mga ngiti.
