Ang buhay ko ay nagbago dahil sa isang masakit at hindi malilimutang karanasan.
Pitong taon na mula nang isilang ko ang aking anak na lalaki. Hindi siya bunga ng pag-ibig kundi ng isang pang-aabuso na halos winasak ang pagkatao ko. Ako ay naging biktima ng rape, at simula noon, nagpasya akong huwag nang mag-asawa. Naisip ko noon na hindi ko na makakayanan pang mahalin o pagkatiwalaan ang kahit sinong lalaki.
Hindi ko kinasuhan ang taong umabuso sa akin at tinanggihan ko pa ang alok niya na magpakasal. Maraming magtatanong kung bakit ko siya hindi sinampahan ng kaso. Siguro dahil natakot ako sa kahihiyan at sa mga mapanghusgang mata ng lipunan. Noon, medyo liberated ang pananaw ko sa buhay. Sumama akong makipag-date sa kanya, uminom kami, at nalasing ako. Sa gabing iyon, nawala ang aking pagkababae. Hanggang ngayon, pinagsisisihan ko ang lahat ng iyon.
Ngunit sa kabila ng nangyari, hindi ako pinabayaan ng Diyos. Binago Niya ako at tinulungan akong maging mas matatag. Natutunan kong mahalin ang aking anak at yakapin ang aking bagong papel bilang ina. Oo, mahirap mag-isa, pero sa bawat ngiti at yakap ng anak ko, nakikita ko ang dahilan para patuloy na lumaban sa buhay. Siya ang naging lakas ko sa lahat ng panahon ng panghihina at takot.
Ngayon, isang malaking pagbabago na naman ang kumakatok sa buhay ko. May isang lalaking tapat at handang mahalin ako kasama ng lahat ng sugat at nakaraan ko. Alam niya ang lahat—mula umpisa hanggang dulo—at hindi siya natitinag. Sabi niya, handa niya akong pakasalan. Mahal ko rin siya, pero sa puso ko may takot. Takot ako na baka balang araw pagsisihan niya ito o masaktan siya dahil sa aking pinagdaanan. Ayaw kong madungisan ang kanyang dangal at masaktan ang taong tunay na nagmamahal sa akin.
Kaya ngayon, naguguluhan ako. Gusto kong sumugal para sa pag-ibig, pero natatakot akong baka mali ang maging desisyon ko. Minsan naiisip ko, karapat-dapat pa ba ako sa isang masayang pamilya? O sapat na ba na manatili na lang akong ina para sa anak ko? Sana dumating ang araw na kaya kong patawarin nang buo ang sarili ko at tanggapin na kahit may masakit na nakaraan, may karapatan pa rin akong mahalin at maging masaya.
