Ako si Meldy, 21 anyos, at gusto kong maglabas ng sama ng loob. Medyo mahirap para sa akin ang sitwasyon ngayon. May relasyon ako sa isang taong mahal ko, pero komplikado. Siya si Waldo, at oo, siya ang pinsan ko. Pero bago ka mag-react, ipapaliwanag ko muna.
Hindi kami magkadugo. Si Waldo ay anak ng dating asawa ng asawa ng tito ko. Ang tito ko lang, na kapatid ng nanay ko, ang may dugong koneksyon sa akin. Sa madaling salita, wala kaming direktang dugo na magkamag-anak. Sabi nga ng iba, wala namang mali kasi hindi kami magkadugo.
Pero heto ang problema—ayaw ng mga magulang ko sa relasyon namin. Para sa kanila, parang magkadugo pa rin kami dahil sa pagkakaalam ng iba, pinsan ko siya. Lahat ng nakapaligid sa amin, iisa ang tingin: magpinsan kami kaya hindi dapat nagkakagusto. Dahil dito, parang nahahati ang puso ko—mahal ko si Waldo, pero natatakot akong baka mali ang ginagawa namin.
Pwede ba kaming magpakasal kung sakali? Hindi kami magkadugo, pero pinsan pa rin kami sa mata ng lipunan. Sabi ng iba, wala raw problema. Pero totoo ba yun?
Nalaman ko na ayon sa batas, hindi pinapayagan ang magpakasal ang magpinsan hanggang ika-apat na antas ng relasyon. Ito ay nakasaad mismo sa Civil Code ng Pilipinas. Kahit wala kaming direktang dugong koneksyon, pasok pa rin kami sa kategoryang magpinsan kaya bawal ang kasal.
Ngayon, nalilito pa rin ako. Mahal ko siya, pero ayokong lumabag sa batas. Ayokong umabot sa puntong masasaktan kaming pareho dahil hindi namin pinag-isipan nang mabuti ang sitwasyon. Ang hirap lang kasi, hindi naman madaling pigilan ang puso kapag nagmamahal ka na.
Para sa mga katulad ko na nasa ganitong sitwasyon, payo ko lang—mag-isip muna bago magdesisyon. Kung may pagdududa, kumonsulta sa isang abogado para maging malinaw ang lahat. Mahirap magmahal nang may kaba at takot. Sana isang araw, may malinaw na sagot kung paano haharapin ang ganitong klase ng relasyon.
