Ako si Crista, isang 2nd year college student dito sa Maynila. Gusto ko lang ibahagi ang pinagdadaanan ko ngayon kasi sobrang bigat na sa dibdib. Hindi ako pinapayagang mag-dorm malapit sa school, kahit na araw-araw halos mahigit 3 oras ang biyahe ko papasok at pauwi. Kung minsan, sobrang pagod ko na, wala na akong energy para mag-aral o mag-review.
Ang dahilan ng magulang ko? Kasi raw may boyfriend na ako. Sabi nila, kapag lumayo ako at tumira sa dorm, baka mabuntis lang ako at hindi makapagtapos. Sa totoo lang, sobrang sakit para sa akin kasi parang wala silang tiwala sa akin. Lagi ko namang pinapakita na responsable ako. Hindi ko pinapabayaan ang pag-aaral ko, at sa totoo lang, ang boyfriend ko pa nga ang laging nagsasabi na unahin ko ang school. Hindi siya sagabal, kundi support system ko siya.
Hindi ko naman hinihiling na pabayaan nila ako o hayaang gawin ko lahat ng gusto ko. Ang gusto ko lang ay konting tiwala. Gusto ko iparamdam sa kanila na kaya ko namang alagaan ang sarili ko at hindi ako gagawa ng bagay na ikasisira ng pangarap ko. Parang unfair lang na lahat ng galaw ko ay hinuhusgahan agad, na parang dahil lang may boyfriend ako, sigurado na silang magkakaproblema ako.
May pangarap ako. Gusto ko makapagtapos, makatulong sa pamilya ko, at maging proud sila sa akin. Pero paano ko magagawa iyon kung araw-araw akong pagod sa biyahe? Hindi ba mas okay kung nasa dorm ako, mas may oras mag-aral at magpahinga? Sana makita nila iyon, at sana maintindihan nila na hindi lahat ng babae na may boyfriend ay mapapariwara.
Ewan ko, baka may makarelate sa akin dito. Gusto ko lang magtanong, paano ninyo napapaniwala ang mga magulang ninyo na kaya ninyo maging independent? Kasi sa sitwasyon ko, parang kahit anong paliwanag ko, takot pa rin sila. Ang hirap lang.
