Ang gabi sa opisina ay tila normal—tahimik, malamig, at abala si Maria sa kanyang trabaho. Pero nagbago ang ihip ng hangin nang biglang lumapit ang kanyang boss, may ngiti sa labi at may hawak na tray. “Maria,” sabi nito, “birthday ko ngayon… may regalo ako para sa’yo—kung may handa ka rin para sa akin.”
Natawa si Maria, akala niya ay biro lang. “Handa? Naku sir, wala po akong cake!” sagot niya, medyo kinakabahan pero curious din. Pero seryoso ang boss. Ipinakita ang susi ng kotse, makapal na wallet, at isang alok: “Isang gabi lang, para sa’kin.”
Nagulat si Maria. Hindi naman bastos ang tono, parang may halong lambing pa nga. “Sir, parang telenovela po ‘yan ah,” biro niya. Pero sa isip niya, kung tatanggapin niya ito—pambayad na agad ‘yon sa utang ni Mama.
Nakangiti ang boss. “Kotse, tulong, bagong simula. Pero nasa’yo pa rin ang desisyon.” Nag-isip si Maria. Totoo, hindi siya sigurado sa nararamdaman niya. Pero minsan, kailangan mo ring sugalan ang pagkakataon—lalo na kung may puso ring nasasangkot.
At sa gabing iyon, hindi lang regalo ang nabuo. Nabuo rin ang kwento ng isang simpleng dalaga at ang boss na may kakaibang paraan ng pagpaparamdam. Kwento ng tukso? Oo. Pero mas kwento ito ng pagbabago, ng tapang, at ng pagtawa sa mga bagay na di mo inaakalang mararanasan mo.
