Ako po si Yoly. Kung tutuusin, hindi naman kami mayaman. Ako ay tindera sa palengke, si mister ay magsasaka. Pero kahit ganito ang aming kabuhayan, masasabi kong masaya kami sa simpleng pamumuhay. May lima na kaming anak—yung panganay namin, trese anyos pa lang.
Ang mister ko, aba, parang walang kapaguran. Kahit buong araw siya sa bukid, pag-uwi niya sa bahay, para bang may extra pa siyang lakas na itinatabi. Sabi nga niya sa biro, “Ok lang akong mag-araro maghapon, basta sa gabi, ikaw naman ang aararuhin ko.” Kung tutuusin, natatawa ako kapag sinasabi niya iyon. Pero minsan, napapaisip ako—aba, baka totoo ang sinasabi niya at lalo kaming dumami!
Sa hirap ng buhay ngayon, gusto ko sanang magpokus sa pagpapalaki ng mga bata. Gusto ko rin matutukan ang pag-aaral nila. Malalambing ang mga anak ko. Kapag pauwi na kami ni mister, nag-uunahan sila sa pag-aasikaso. May maghuhugas ng plato, may magwawalis, may maghahanda ng inumin. Sabi nila, gusto raw nila makapagpahinga kami. Sa tuwing nakikita ko silang gano’n, parang nababawasan ang pagod ko.
Pero kahit anong saya, hindi ko maiwasang mag-alala. Kasi kung hindi kami mag-iingat, baka may kasunod na naman. Hindi sa ayaw ko sa mga anak ko—sadyang mahirap lang ang buhay. Minsan iniisip ko talagang mag-pills, pero ang problema, wala dito sa amin. Kailangan ko pa magbiyahe nang malayo. Eh hindi naman basta-basta makakaalis, lalo’t kailangan kong magtinda araw-araw.
Mahal na mahal ko si mister, kaya madalas hindi ko siya matanggihan. Ayoko rin naman na isipin niyang wala na akong gana o baka makaisip pa siya ng kalokohan. Pero gusto ko ring ipaliwanag sa kanya na hindi lang ito tungkol sa romansa. Pinag-iisipan ko ang kinabukasan naming pamilya.
Minsan, iniisip ko baka dapat subukan namin ang natural na paraan. Yung kalendaryo—alamin kung kailan hindi fertile. Hindi ko alam kung makukumbinsi ko siya, pero gusto ko sanang subukan. Sana maintindihan niya na hindi ito pagtanggi sa kanya, kundi pag-iingat lang.
Sa totoo lang, nakakatuwa at nakakatawa rin ang aming sitwasyon. Parang telenovela—may saya, may konting drama, pero laging may halong pagmamahal. Sana lang, habang tumatagal, matutunan naming balansehin ang lahat—ang romansa, ang responsibilidad, at ang pangarap naming mapalaki nang maayos ang mga bata.
