Ako po si Ian, 22 anyos, at gusto ko pong ibahagi ang kwento ko na minsan ay parang teleserye, minsan ay parang prank—pero totoo lahat.
Noong third year college ako, naging kami ni Trina. Nursing student siya sa kabilang university. Nagkakilala kami sa isang org event. Simple siya pero ang lakas ng dating—matalino, mahinahon magsalita, at may killer smile. Para akong nanalo sa raffle nang naging kami.
Sabi niya working student siya, kaya madalas limited ang time namin. Naiintindihan ko naman. Minsan lang kami magkita, pero pag nagkakasama kami, sulit. Mahilig siya sa k-drama at milk tea, ako naman ay masaya basta kasama siya.
Tumagal kami ng tatlong buwan. Pero unti-unti, nag-iba siya. Madalas unavailable, mahirap kausap. Lagi raw may exam, may duty, may kung ano-anong kailangan asikasuhin.
Tinanong ko siya minsan kung may problema ba. Ang sabi lang niya, pagod lang daw siya. Kaya ako, nagtitimpi. Minahal ko siya, kaya inunawa ko.
Dumating ang araw ng reunion ni Papa sa dati niyang opisina. Inaya niya ako na sumama para may makakuwentuhan daw siya habang kumakain. Sumama naman ako—libre pagkain, saka gusto ko rin makita ang ibang friends ni Papa.
Pagdating namin sa venue, ang saya ng atmosphere. Mga senior citizens pero may energy ng high school reunion. Habang kumakain kami, biglang tumayo si Papa.
"I want you to meet someone special to me," aniya. "Ian, this is Trina."
Napalingon ako agad. At doon, nanlamig ang buong katawan ko.
Si Trina.
Oo. Trina, ang ex ko.
Nakapulupot ang kamay niya sa braso ni Papa. Pareho silang mukhang masaya. Parang pinipilit kong maintindihan kung ano ang nangyayari. Si Trina ay mukhang nanigas. Para siyang nakakita ng multo — o baka siya rin ay mas natulala kaysa sa akin.
Hindi agad nakapagsalita si Trina. Nagkunwaring hindi kami magkakilala. Si Papa naman ay kwelang-kwela pa.
Kinabukasan, pinuntahan ako ni Trina. Gusto raw niya ipaliwanag ang lahat. Doon ko nalaman na matagal na pala silang magkakilala ni Papa—bago pa kami naging kami. Sabi niya, hindi raw niya akalaing ako pala ang anak ni “Kuya Tony” na tumutulong sa tuition niya.
Ang mas matindi, hindi niya alam kung paano aamin sa akin. Kaya noong nagkita kami, pinili niyang itago ang lahat. At ngayon, nalaman na lang namin ang totoo sa pinaka-awkward na paraan.
Umiiyak siya habang nagsasalita. Sabi niya, hindi niya sinadyang lokohin ako. Masakit man tanggapin, naniniwala ako na totoo ang mga luha niya.
Si Papa naman, hindi ko makuhang sumbatan. Biyudo na siya. Ilang taon na rin mula nang pumanaw si Mama. Kung sa tingin niya ay kay Trina siya liligaya muli, sino ba ako para humadlang?
Masakit? Oo. Nakakatawa minsan? Medyo. Pero hindi ko hinayaang sirain nito ang respeto ko sa kanila. Ngayon, halos isang taon na silang magkasama. At ako? Single pa rin. Pero okay lang.
