Alam mo 'yung feeling na parang finally, lahat ng pagod mo may kapalit? Ganun ang saya ko noong isang araw.
Ako si Ella, marketing supervisor sa isang malaking kumpanya. Limang taon na akong nagtatrabaho doon—overtime, puyat, meeting kahit lunch break—lahat ginawa ko. Kaya nang yayain ako ni Sir Salvador (oo, ‘yung boss naming medyo intimidating pero may dating), sa isang sosyal na restaurant para daw pag-usapan ang promosyon ko, aba, kinilig ako nang bahagya. Akala ko, ito na! Finally!
Pagpasok pa lang namin sa lugar, parang nasa ibang mundo ako—white tablecloths, chandelier, at mga waiter na parang mga ninja, ang tahimik gumalaw. Nag-order kami ng pagkain, at habang kumakain, puro papuri si boss sa trabaho ko. “Ang galing mo, Ella. Grabe ‘yung huling campaign mo.”
Ako naman, smile lang. Hala, totoo na 'to!
Pero ayun na nga. Sa dulo ng meal, bigla niyang sabi, “Ella, gusto kitang ma-promote… pero kailangan mo munang patunayan ang loyalty mo.”
Nag-blink pa ako sandali. Loyalty? Ano ‘to, loyalty test?
“Simple lang,” sabi niya. “Ikaw ang magbabayad ng lunch natin.”
Ha? Excuse me po? ₱25,000 ang total! Kung alam ko lang, nag-Jollibee na lang kami.
Pero sige. Ngumiti ako. Bayad. Kahit parang umiyak ‘yung credit card ko.
Akala ko tapos na ‘yon. Pero hindi pa pala.
Ilang araw ang lumipas, pinapirma niya ako ng mga dokumento. Tiningnan ko—mga financial report na sablay ang numbers. Sobrang sablay.
Sabi niya, “I-adjust mo na lang. Formality lang ’yan.” Pero alam ko, hindi ito simpleng adjustment—luto ang mga numero!
At doon ko na-realize: Ay, hindi lang pala expensive lunch ang issue… may kalokohan na ‘tong si boss.
Di na ako pumayag. Hindi ko pinirmahan kahit sinabi niyang, “Marami nang nawalan ng trabaho sa pagiging matigas ang ulo.”
Gabi-gabi akong nag-research. Nag-ipon ako ng ebidensya—email, voice recordings, lahat ng kailangan para mapatunayang may tinatago si boss.
Hanggang sa nagpadala ako ng anonymous email sa audit team. Boom. Isang linggo lang, may imbestigasyon na. At ayun, nadiskubre ang bultong-bultong kalokohan—may offshore account pa si Sir!
Ineskortan siya palabas ng opisina. Nakakaloka.
Tapos, guess what? Inalok nila sa akin ang posisyon ni boss. Manager na sana ako!
Pero alam mo, hindi ko tinanggap. Ibinigay ko ang recommendation kay David—’yung tahimik naming analyst na laging overlooked pero sobrang sipag at galing. Siya ‘yung karapat-dapat.
Minsan, hindi promosyon ang sukatan ng tagumpay. Minsan, ‘yung pagpili sa tama kahit mahirap—’yon ang tunay na panalo.
