"Sobrang sarap po ng ginawa niyo, Ninong. Nanghihina po ang magkabilang hita ko sa sarap. Parang nasa langit ako, Ninong..." bulong ni Hazelle habang nakahiga sa kama, hinihipan pa ang mga pawis sa kanyang noo.
Natawa si Ninong sa mabilis na tugon ni Hazelle, ang kanyang inaanak na naging espesyal sa puso niya. “Magpahinga ka na, Hazelle. Bukas ulit ‘yan. Kakainin ko ulit ‘yan,” malambing niyang sabi, habang hinahaplos ang buhok ni Hazelle. “Ang bango ng katawan mo, ang linis. Ang sarap mong kasama buong gabi. Pero, promise, huwag ka nang magpa-pan-sy palagi, ha? Ayokong laging gutom para sa akin.”
“Opo, Ninong. Hindi na po talaga ako magpa-pan-sy,” sagot ni Hazelle, mahiyain pero ramdam ang saya sa boses niya. “Ang sarap mong kainin, Ninong. Parang nanghihina na ako sa sarap eh,” sabay hagikhik.
Habang pinipisil ni Ninong ang mga balikat ni Hazelle, inabot niya ito ng mahigpit na yakap, hindi lang dahil sa init ng gabi kundi dahil na rin sa lalim ng kanilang pagkakaintindihan. “Alam mo, Hazelle, gusto kong lagi kang masaya. Hindi lang ngayon, kundi araw-araw,” ani Ninong.
Napangiti si Hazelle, na tila ba ang lahat ng pagod at problema ay nawala sa yakap ng taong matagal niyang pinagkakatiwalaan. “Salamat, Ninong. Alam kong nandito kayo para sa akin. Lagi,” sabi niya, na puno ng pasasalamat.
Sa likod ng mga simpleng salitang iyon, naroon ang isang kwento ng pagtitiwala, pagmamahal, at mga lihim na pinagsaluhan ng dalawa. Hindi lang sila basta ninong at inaanak—mas malalim pa ang kanilang samahan, isang ugnayan na puno ng saya at pang-unawa.
Habang unti-unting nilalabanan ng gabi ang kanilang mga pag-uusap, naramdaman ni Ninong na ito ang pinakamagandang aginaldo na maibibigay niya kay Hazelle—ang oras, pagmamahal, at pag-aalaga na hindi kailanman mababayaran ng pera.
“Matulog ka na, Hazelle. Gusto kong makatabi kang matulog ngayong gabi,” sabi ni Ninong habang dahan-dahang niyayakap siya sa gilid ng kama. “Alam kong mahirap minsan, pero nandito lang ako.”
Nakahiga na si Hazelle, nakatitig sa kisame habang iniisip ang mga salita ni Ninong. Sa kabila ng lahat ng unos sa buhay, may isang tao siyang maaasahan—isang ninong na hindi lang tagapag-alaga, kundi kaibigan at kanlungan.
