Ang relasyon namin ng boyfriend ko ay tumatakbo na ng ilang taon. Ako ay 26 years old at siya naman ay 31 years old. Sa una, okay naman ang lahat—masaya kami at parang swak ang ugali. Pero nitong mga buwan, napansin ko na parang sobrang transactional ng relasyon namin. Parang lahat ng bagay may kapalit. Kapag may binigay ako, laging may hihingin din siya pabalik. Kahit sa simpleng date, gusto niya palaging 50/50 ang gastos. Sa isip ko, oo pantay kami, pero dapat naman may konting lambing at effort din siya bilang lalaki.
Isang gabi, napag-usapan namin ang tungkol dito. Sinabi ko sa kanya na kapag kinasal kami balang araw, hindi na maa-apply yung ganitong sistema. Hindi naman kasi realistic na habang buhay ay KKB (Kanya-Kanyang Bayad). Sabi ko sa kanya, natural lang naman na ang lalaki ang main provider, lalo na kung pamilya na ang usapan. Doon ko rin inamin na gusto kong maranasan yung tinatawag na princess treatment—yung tipong ramdam mong espesyal ka, alagang-alaga, at hindi laging binibilangan ang lahat ng bagay.
Pero ang sagot niya sa akin ay dahil daw naniniwala ako sa equality, hindi raw bagay na humiling pa ako ng ganoong treatment. Ang punto niya, equal kami kaya walang dahilan na siya lang ang gagastos o mag-effort. Pero para sa akin, hindi dapat ganoon ang pagtingin. Ang equality ay tungkol sa pantay na respeto at karapatan, pero hindi ibig sabihin na mawawala na ang pagiging gentleman. Kahit equal kami, pwede pa rin naman siyang magbukas ng pinto ng kotse, mag-abot ng bulaklak, o magpakita ng konting sorpresa para lang iparamdam na espesyal ako sa kanya.
Sa totoo lang, nasasaktan ako. Pakiramdam ko ginagamit niya yung salitang equality para lang hindi gawin ang mga bagay na simpleng nagpapaligaya sa akin. Kaya ko naman ang parte ko sa lahat ng date namin, kahit umabot pa ng ₱500–₱1,000 kada labas, pero hindi naman yun ang issue. Hindi ko siya hinihingan ng luho, gusto ko lang maramdaman na may effort siya para ipakita na mahalaga ako. Parang ang hirap tanggapin na sa panahon ngayon, may mga lalaki pa rin na hindi kayang ipakita ang simpleng chivalry.
Ngayon, nalilito ako. Sobra ko siyang mahal pero naiisip ko rin, kung ngayon pa lang ganito na siya, paano pa kaya sa hinaharap? Baka kapag mag-asawa na kami, mas lalo siyang maging ganito—walang effort, walang simpleng princess treatment, at baka mas lumala pa ang pagiging sobrang transactional ng relasyon. Kaya tanong ko sa sarili ko, normal lang ba na humiling ako ng ganitong bagay, o mali ba ako kasi naniniwala ako sa equality? Dapat ko na bang tapusin ang relasyon na ito kahit mahal ko siya, kung hindi naman niya kayang ibigay yung simpleng bagay na magpapaligaya sa akin?
