Ang totoo, matagal ko nang dinadala itong sama ng loob ko, pero ngayon ko lang kaya ikuwento. Baka sakaling gumaan ang pakiramdam ko kapag nailabas ko na. Ako ay 28 taong gulang at kakapanganak ko lang noong Dec 12 ng nakaraang taon. Noong oras na malapit na akong manganak, dumating ang mama at papa ko para samahan at suportahan ako. Kahit tatlong bahay lang ang pagitan ng pamilya ng mister ko, mas pinili ng magulang ko na sila ang tumulong sa akin sa mga panahong iyon.
Tumira sila dito sa amin ng 5 buwan. At sa loob ng panahong iyon, hindi ko naramdaman na naging pabigat sila. Mama ko halos lahat ginagawa—naglalaba, nagluluto, nag-aayos ng bahay, at nag-aasikaso sa dalawa ko pang anak na nag-aaral. Papa ko naman, hindi lang basta tumulong; inayos pa niya ang baradong CR, gumawa ng bagong kusina, at nagtayo ng isa pang CR para mas kumpleto at maginhawa ang bahay namin.
Pagkatapos ng ilang buwan, umuwi na sila sa probinsya. Akala ko tapos na ang lahat at maayos naman ang lahat sa pagitan namin ng mister ko. Pero isang araw, nagkaroon kami ng away. Sa init ng usapan, bigla niyang sinabi na wala raw akong utang na loob. Ipinagmukha niya sa akin na siya ang nagpakain sa magulang ko noong nandito sila. Dagdag pa niya, kahit nandito ang magulang ko, wala raw siyang reklamo noon. Para bang gusto niyang iparating na dapat magpasalamat ako sa kanya at may utang na loob kami sa kanya dahil sa ginawa niya.
Hindi ko maitago na sobrang nasaktan ako sa mga salitang binitawan niya. Para sa akin, natural lang na sa mag-asawa, tinutulungan ang pamilya ng isa’t isa lalo na kung may pangangailangan. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan pang bilangin o ungkatin ang ganitong bagay. Ang masakit pa, kahit ngayon na okay na kami, sa tuwing naaalala ko yung mga sinabi niya, bumabalik yung lungkot at sama ng loob.
Kaya ko lang ito ibinahagi para mailabas ko ang bigat sa dibdib ko. Wala kasi akong masyadong nakakausap dito sa bahay tungkol sa ganitong bagay. Sana sa pagbabahagi ko nito, kahit papaano, gumaan ang pakiramdam ko. At kung may ibang nakaranas ng ganito, alam ko na hindi ako nag-iisa.
