Ang totoo, nalilito ako sa sitwasyon ko ngayon. Ako ay 33 anyos, kasal pero hiwalay na ng 4 na taon, may dalawang anak na inaalagaan ko. Matagal ko nang tinanggap na tapos na ang dati kong relasyon, pero nitong mga nakaraang buwan may bumalik na tao sa buhay ko—ang ex ko noong high school.
Siya ay 34 anyos, single, at isa ring OFW. Nagsimula lang ulit kaming mag-usap 4 na buwan na ang nakakalipas. At sa totoo lang, mabilis din akong nahulog ulit kasi ramdam ko na parang bumalik yung kilig noong high school pa kami. Dumating pa sa punto na nag-“I love you” na kami sa isa’t isa.
Pero dumating yung araw na tinanong ko siya nang diretso: “Ano ba talaga tayo?” Ang sagot niya sa akin ay: “Let’s see kung paano magiging flow ng communication natin, love. Malay natin, tayo rin ang magkakatuluyan sa huli.”
Medyo nabitin ako sa sagot na yun. Hindi kasi malinaw. Oo, may pagmamahal, may communication, pero parang hindi pa rin siya handa magbigay ng commitment. Sabi pa niya, mas mabuti raw na unti-unti naming aralin ang takbo ng relasyon namin para hindi kami parehong masaktan sa huli.
Doon ako nagsimulang mag-isip nang malalim. Totoo bang mahal niya ako, o baka natatakot lang siyang magsabi ng totoo? Totoo bang may future kami, o baka laro-laro lang ito para sa kanya? At paano naman ako—handa ba akong pumasok ulit sa relasyon na hindi sigurado, lalo na’t may mga anak akong iniisip?
Ang tanong ko ngayon sa sarili ko: Tutuloy pa ba ako sa ganitong relasyon kung saan ako mismo ay hindi sigurado kung saan patutungo? O dapat ko na bang i-save ang sarili ko ngayon pa lang para hindi ako masaktan nang mas malala sa huli?
Minsan naiisip ko, baka tama na yung connection at kilig na naramdaman ko, pero baka hindi ito sapat para maging seryosong relasyon. At sa totoo lang, natatakot ako. Natatakot akong ulitin yung parehong sakit na pinagdaanan ko dati.
Kaya eto ako ngayon, nagkukumpisal. Hindi ko alam kung pipiliin ko ang puso ko o ang isip ko. Kung dapat bang bigyan ko pa ng chance ang taong minsan ko nang minahal noon, o kung dapat ko nang putulin bago pa lumalim ang sugat na pwede kong maramdaman.
